მართლაც რომ ცხოვრება გრძელდება ჩვეულ რითმში და არც არავის არ ელოდება...
მე იმ 2–მა თვემ ბევრი რამ მასწავლა... უბრალოდ მომავალში ცოტა ფრთხილად ვიქნები და ნაჩქრავ გადაწყვეტილბებეს აღარ მივიღებ.. კიდევ ბევრი მაქვს სასწავლი... მაგრამ მაინც გამიხარდა რომ ჩემს თავს ვაჯობე... მტკივნეული იყო 1 წელი, მაგრამ დრო ყველაფერს კურნავსო და მართალია.. იმ წელმაც ბევრი მასწავლა... ბევრი შეიცვალა ჩემს ცხოვრებაშიც და ახლა ბედნიერი ვარ...
საჭირო იყო ყველაფერი, რომ გავზრდილიყავი, რომ დავრწმუნებულიყავი, რომ ყველა კარგი არ არის.. ახლაც მიჭირს ადამიანების ცნობა, მაგრამ შევეცდები ისე გული აღარვის ვატკენინო...
ახლა რომ ვიხსენებ თითქოს გუშინ იყო ყველაფერი არადა იმდენი დრო გასულა... კიდევ იმ არჩევანის წინაშე რომ ვყოფილიყავი ახლა ნამდვილად არ ვიცი რას ვიზამდი... ალბათ ისევ დავთანხმდებოდი, ამგრამ ისე გულუბრყვილოდ არ მოვიქცეოდი...
ნამდვილად აღარ მენატრება, აღარ მიყვარს და აღარ ვფიქრობ და მიხარია...
გამიმართლა რომ ასეთი კარგი მეგობრები მყავს და ყოველთვის მეხმარებიან... ამისთვის ღმერთს მადლობა...
ხომ კიდევ, ნუ მიიღებთ ნაჩქრევ გადაწყვეტილებს და ის ნამდვილად მართალია, რომ ჯობია საყვარელი ადამიანი გაუშვა, თუ დაბრუნდა ნამდვილად ღირს მისთვის ყველაფრის გაკეთება და თუ არა უბარალოდ იცოდე, რომ ისიც ადამიანია და იმასაც აქვს გრძნობები... ვერავის ვერ აიძულებ შეგიყავროს... და ვერც შენ აიძულებ შენ თავს იმავეს...
ასე რომ მთვარაია გჯეროდეს შენი ოცნებების.. მე მაინც ასე მჯერა...
No comments:
Post a Comment